تری یدوتیرونین, همچنین به عنوان T3 شناخته می شود, یک هورمون تیروئید است. تقریباً همه فرآیندهای فیزیولوژیکی بدن را تحت تأثیر قرار می دهد, از جمله رشد و توسعه, متابولیسم, دمای بدن, و ضربان قلب.
تولید T3 و پروهورمون تیروکسین آن (T4) توسط هورمون محرک تیروئید فعال می شود (TSH), که از غده هیپوفیز آزاد می شود. این مسیر از طریق یک فرآیند بازخورد حلقه بسته تنظیم می شود: افزایش غلظت T3, و T4 در پلاسمای خون از تولید TSH در غده هیپوفیز جلوگیری می کند. با کاهش غلظت این هورمون ها, غده هیپوفیز تولید TSH را افزایش می دهد, و توسط این فرآیندها, یک سیستم کنترل بازخورد برای تنظیم میزان هورمون های تیروئیدی که در جریان خون هستند راه اندازی شده است.
به عنوان هورمون واقعی, اثرات T3 بر بافت های هدف تقریباً چهار برابر قوی تر از T4 است. هورمون تیروئیدی که تولید می شود., فقط درمورد 20% T3 است, در حالیکه 80% به صورت T4 تولید می شود. تقریبا 85% T3 در گردش بعداً با حذف اتم ید از اتم کربن شماره پنج حلقه بیرونی T4 در تیروئید تشکیل می شود.. در هر صورت, غلظت T3 در پلاسمای خون انسان حدود یک چهلم T4 است. این در واقع به دلیل نیمه عمر کوتاه T3 مشاهده می شود, که فقط است 2.5 روز. این با نیمه عمر T4 مقایسه می شود, که در مورد 6.5 روزها.
لیوتیرونین قوی ترین شکل هورمون تیروئید است. از نظر شیمیایی, تقریباً مشابه تری یدوتیرونین است (T3). همینطور, it acts on the body to increase the basal metabolic rate, affect protein synthesis and increase the body’s sensitivity to catecholamines (such as adrenaline) by permissiveness. The thyroid hormones are essential to proper development and differentiation of all cells of the human body. These hormones also regulate protein, fat, and carbohydrate metabolism, affecting how human cells use energetic compounds.
In comparison to levothyroxine (T4), liothyronine has a faster onset of action as well as a shorter biological half-life, که ممکن است به دلیل اتصال کمتر پروتئین پلاسما به گلوبولین و ترانس تیریتین متصل شونده به تیروکسین باشد..
پزشکان می توانند به جای لووتیروکسین یا علاوه بر آن از آن استفاده کنند (T4) برای بیمارانی که تحت ترک تیروئید هستند. زمانی که بیمار سرطان تیروئید یا گریوز دارد’ مرض, درمان فرسایشی با ید رادیواکتیو می تواند برای برداشتن هر گونه اثری از بافت تیروئید استفاده شود. برای اینکه درمان 131I موثر باشد, ردیابی بافت تیروئید باید مشتاق ید باشد. The best method is to starve the tissue of iodine but this can lead to hypothyroid symptoms for the patient. Withdrawal from levothyroxine can be done but it takes six weeks of withdrawal for the remaining thyroid tissue to be completely starved. Six weeks is needed owing to levothyroxine’s long half life. Six weeks can be inconvenient for the patient and delay treatment. Liothyronine instead can be taken and withdrawn from for two weeks to starve the thyroid tissue. این بسیار ایمن تر و راحت تر از لووتیروکسین است.