تیبولون یک داروی استروئیدی مصنوعی با استروژن است, پروژسترونیک, و اعمال ضعیف آندروژنی که در معرفی شد 1988 و به طور گسترده در اروپا استفاده می شود, آسیا, استرالیا, و, به استثنای ایالات متحده (جایی که در دسترس نیست), بقیه دنیا.
این عمدتا برای درمان اندومتریوز استفاده می شود,و همچنین درمان جایگزینی هورمونی در زنان یائسه. تیبولون در مقایسه با داروهای جایگزین هورمونی قدیمی، اثربخشی مشابه یا بیشتر دارد, اما نمایه عوارض جانبی مشابهی دارد. همچنین به عنوان یک درمان احتمالی برای اختلال عملکرد جنسی زنان مورد بررسی قرار گرفته است..
تیبولون اولین ترکیب از دسته ای از ترکیبات است که به عنوان تنظیم کننده های انتخابی فعالیت استروژنی بافت شناخته می شوند. از نظر ساختاری با مشتقات 19 نورتستوسترون مرتبط است و استروژن ضعیفی را نشان می دهد., فعالیت های پروژستوژنیک و آندروژنیک. خود تیبولون فعالیت بیولوژیکی ندارد. اثرات هورمونی متنوع تیبولون ناشی از عمل چندین متابولیت کلیدی بر روی بافت های مختلف است.
تیبولون در درجه اول به ایزومرهای δ4،3β-هیدروکسی و 3α-هیدروکسی متابولیزه می شود.. این ایزومرها تمایلات اتصال متفاوتی به استروژن دارند, گیرنده های پروژسترون و آندروژن 1. 3α?متابولیت های هیدروکسی و 3β-هیدروکسی تنها به گیرنده استروژن متصل می شوند, در حالی که ایزومر δ4 میل ترکیبی برای گیرنده های پروژسترون و آندروژن دارد, اما نه برای گیرنده استروژن.